Observatie

Een aantal kinderen kiest regelmatig voor het verkleden en dan poseren ze voor elkaar terwijl ze foto's nemen. Vorige week vonden ze het heerlijk om op het podium te staan. Ze willen graag een toneelstuk maken.
Tijdens het werken bewegen ze veel en zijn ze heel fysiek. Het lijkt alsof ze bezig zijn met vragen als: 'hoe zie ik eruit?' 'hoe is het om op een podium te staan als iedereen naar je kijkt?' 'hoe zijn we samen?' en 'hoe is de verhouding tussen mijn lijf en de ruimte om mij heen: hoe beweeg ik door die ruimte?'

Om de ervaring op het podium te verdiepen en los te komen van het (vrij stereotype) idee dat ze hebben over een toneelstukje heb ik een opstelling emaakt van een opgehangen vel papier en een bouwlamp. De kinderen ontdekken meteen hun schaduwen. Ze kijken gefascineerd hoe de schaduw groter en kleiner wordt of helemaal verdwijnt en hoe hij net zo beweegt als zij zelf.  Ze komen met z'n allen op het podium en hun bewegingen worden steeds heftiger: tot ze zo hard springen, al kijkend naar de lamp en hun schaduwen, dat de bouwlamp op de grond valt en het niet meer doet.

Dan ontdekken ze een streep zonlicht op de muur. Ik geef ze een aantal spulletjes  en vol verwondering en heel opgetogen maken ze daarmee schaduwen op de muur. Al snel ontdekken ze dat ook op de tribune hun schaduw te zien is. Ze dansen en springen voor de tribune terwijl ze naar hun eigen schaduwen kijken. Koen noemt het 'het schemerlicht'. 

Omdat daarna in een gesprekje duidelijk wordt dat we toch wel graag weer een lamp op het witte vel willen laten schijnen ga ik op zoek naar een nieuwe lamp. Ik geef de kinderen ook weer de doeken om zich te verkleden. Al ik terug kom zijn ze verwikkeld in een hondjes en poesjesspel waarbij ze met z'n allen op het podium gaan slapen en achter elkaar aan kruipen.

Hanneke

Jamie: Je kan een schaduw wel aanraken maar je voelt hem niet.
Asmara: Wel, je voelt hem wel.

Jamie: Je kan op je hand een schaduw maken.

Koen (over het licht dat schaduwen maakt op het podium): ...het schemerlicht.

Cheyenne over mijn vraag of je de schaduw kunt tekenen: Marit zegt met een lichtje erop en dat je dan gaat schijnen en dat je 'm dan wel ziet.