Observatie
Bij het ochtend kringgesprek vraagt Geertje of de kinderen nog naar het kunstwerk in de aula hebben gekeken en waar het volgens hun op lijkt. De een zegt eenvoudig "op kunst" maar een ander jongetje zegt dat het lijkt op een wiebelnest, want door de wind wiebelt het.
Weer een ander jongetje zegt "ik heb een kabelbaan in de kunst gemaakt, als je aan het touw trekt gaat alles bewegen".
Geertje vertelt dat ze het over materialen wil hebben, maar wat is dat eigenlijk? Ze laat het een en ander zien en ook dat je het uit elkaar kunt halen. Meteen een reactie! "Je maakt het stuk", "nee" zegt Geertje "ik maak er iets anders van". Een meisje zegt dan dat het weg is, dat het niks meer is. Waarop Geertje reageert met de vraag of dat echt wel zo is. Zomaar een aantal reacties van de kinderen:
"Je kan er mee zwaaien" en "het lijkt wel sneeuw te worden" als Geertje schuimrubber in stukjes scheurt.
Drie jongetjes werken samen en hebben een net gevonden, "dat is het vogelvangnet, ik vind vogels niet leuk want ze poepen op mijn hek". De vogel op zijn shirt heeft hij eerst gevangen en er daarna opgenaaid.
Dezelfde drie jongetjes zijn de takken ook aan het versieren met gekleurde metalen klemmetjes, die zijn van de familie ring.
De familie ring gaan een avontuur maken, en als zij de boom maar heel mooi maken wordt het een superfeestje hiep, hiep hoera.
Reflectie
De start van de ochtend lag vooral bij het gesprekje over materialen. Een aantal kinderen pakten het goed op toen er over het veranderen van materialen werd gesproken. Hierdoor kwam voldoende feedback. Een tweede punt was dat de kinderen beweging in het werk hadden ontdekt.
De vraag komt naar voren of je moet aangeven wanneer een werk af is en of je er dan vanaf moet blijven. De reactie van de kinderen op elkaars werk moet nog groeien, het kunstwerk groeit en sommige kinderen maken ook al duidelijk een groeiproces door.
Nog niet alle kinderen kunnen zich even goed concentreren.
Moet je als volwassene de assistent blijven of wel in gesprek gaan met de kinderen en ze op ideetjes brengen? Als docent ben je snel geneigd om vooraf instructie te willen geven en een vooropgezet plan uitwerken. Een kunstenaar laat ruimte over voor het ontstaan bij het kind, zodat het kind zelf ontdekt en ervaart hoe het kan. Bijvoorbeeld, toen de kinderen eenmaal doorhadden hoe je dingen kon vastmaken was dat weer een handvat voor hen.
De kinderen maakten vooral dingen voor de vogeltjes. Jara was hier heel sterk mee bezig. Een dakje was noodzakelijk anders gingen de vogels zweten en er moest eten en drinken zijn voor de vogeltjes.
Renske en Charlotte waren samen al zwijgend heel geconcentreerd bezig, ze waren bijna een met hun werk. Ze werkten samen zonder overleg en hadden totaal geen behoefte aan begeleiding.
Wat verder opviel was dat het kunstwerk doorging op het podium, want de beweging ging over op de boomtakken die daar stonden en zo werd een verbinding gemaakt.
Er was een enorme hoeveelheid en verscheidenheid aan materiaal. De concentratieboog was bij sommigen hoog. De kinderen waren in het kringgesprek al met het materiaal aan het spelen en waren al geheel in hun eigen voelbeleving. In het atelier waren de kinderen overdonderd door de hoeveelheid van materiaal en alle kleuren maar lieten zich daardoor niet van de wijs brengen. Zodra ze weer in het atelier waren, waren ze weer een met het kunstwerk.
Verder viel op dat de concentratie bij vooral de jongste meisjes heel sterk was. Je moet de kinderen niet te veel moet sturen. Als ze met een vraag komen kun je er wel op inspringen, maar het is vooral de bedoeling dat de kinderen zoveel mogelijk zelf oplossingen vinden en nadenken over hoe je bijvoorbeeld iets vastmaakt. Christa had bijvoorbeeld een gesprekje tussen Renske en Charlotte opgevangen over hoe zij dingen vastmaakten en ging toen vrolijk zelf aan de slag.
atelier werk
13 september 2007
