Observatie

Esther Het aluminium staat vandaag weer centraal. De kinderen mogen iets figuratiefs maken. Er ontstaan kwallen, poppetjes, bloemen etc. We hebben de kinderen geholpen om het zelfgemaakte object te plaatsen op het eerder gemaakte grote vel. Om het voor de kinderen te visualiseren hebben we het grote blad laten dienen als stad. We hebben de kinderen allerlei vragen gesteld: Waarom heb je het object juist op die plek neergelegd? Is die tekening waarbij je het object heb neergelegd van jou? Bij de meeste kinderen was dit het geval.Van de stad hebben we foto’s gemaakt zodat we alles kunnen opruimen maar wel weten waar alle objecten stonden.Hamid
"Elke down heb zijn ups."

Aangezien het de vorige woensdag niet erg vruchtbaar was op het gebied van
concentratie van de kinderen hebben we besloten om het 'down' te houden. We
kozen ervoor om iets concreets te doen wat een korte concentratie-spanning
vereiste.
Het was de opdracht om uit het overgebleven restmateriaal van de voorgaande
lessen een eigen beeld te maken. Hierbij werden verschillende technieken
toegepast die de kinderen al eerder gebruikt hebben. Na kort gewerkt te
hebben was de concentratie ver te zoeken. Hierop besloten we om de kinderen
naar een ander lokaal te brengen. In ons atelier spreidden we de grote
tekening, het gezamelijke werk van de eerste week, uit op de vloer. Een voor
een werden de kinderen naar binnen geroepen en gevraagd om het werk wat ze
da afgelopen maandag gemaakt hadden, de aluminium sculpturen, op de grote
tekening te plaatsten. De grote tekening vormde als het ware een plattegrond
van een stad en letterlijk de ondergrond voor de aluminium sculptren. Zo
werd er de combinatie van det twee-dimensionale met het drie-dmensionale
gemaakt warbij de kinderen zelf bepaalden hoe de ruimte ingedeeld werd. Het
was opmerkelijk dat bijna alle kinderen hun werk op hun eigen
'teken-territorium' plaatsten. De meesten begrepen het idee meteen en konden
zich direct inleven in het idee van de stad, park of ruimte. Wanneer het
niet duidelijk was lieten ze het weten...

We hebben tot nu toe alle ingredienten verzameld om zelfstandig verder te
kunnen werken. De kinderen hebben kort kennisgemaakt met verschillende
technieken en de mogelijkheden om deze te verbinden. De komende drie weken
willen we de kinderen in alle vrijheid laten werken. We gaan ze technisch en
artistiek begeleiden en in plaats van ze 'melken' gaan we proberen vooral te
luisteren.

Maandag 17 september
We gaan jutten. Er is in de Mercatorbuurt een wandeling uitgezet. We houden
het niet bij alleen de dingen die er op de grond te vinden zijn, maar ook de
beelden die ze aantreffen in bijvoorbeeld ramen en alles wat de straat te
bieden heeft op dat moment. Naast het letterlijk meenemen van gevonden
objacten is het ook mogelijk om te fotograferen en filmen.

Uitspraken tijdens het werk met aluminium figuren Nishat: superman met een hond. Je hebt streepjes nodig, lange schoen, een zweep en 1 krul Manal: poppetje met een gebroken arm Codjoe: Hamid ik ga je weggooien In de klas vertellen de kinderen het volgende Mohammed: de bom in de verf gedaan Rey: huis getekend. De plekjes zoeken waar die egelsteen woont. Hij kan lopen de egelsteen hij heeft zes poten Shezad: tekening, de verf lijmen gedaan Manal: je poes in de verf doen met de kroon Selahedine: achter de tafel. Aluminium op papier doen Elif: bal spelen Selinay: koeken aan Hamid geven Abir: hij ging mijn spullen zoeken. Mijn kleine mens kreeg je van de vrouw met gele haar wat ik het eerst had getekend door zet ik hem neer. Tuba: mijn dingen ging ik neer zetten bij die grote tekening Nishat&Soulaimane: praten en vertellen. We moesten vertellen waar de grote trommeltje moest.