Observatie
vrijdag 21 sept.-ochtend:
We beginnen deze dag met een kring in de grote hoek. We hebben maandag tot laat doorgewerkt en de klas opnieuw ingedeeld. De ochtend starten we in de kring. Om de mol terug te halen vragen we of kinderen weten hoe hij er uit ziet. 'Bruin en zacht.' 'Hij heeft een vacht.' 'Zijn neus is roze.' 'Mollen zijn donker, ze komen vannacht eruit.' 'Ze kunnen niet tegen licht, dan worden ze blind.' 'Dan gaan ze dood.' 'Nee, dan worden ze blind.'
Nadat we de kinderen de nieuwe indeling van het atelier hebben uitgelegd, kiezen de kinderen een werkhoek uit waar ze de dag willen beginnen.
In de grote hoek worden de kinderen uitgenodigd om de ruimte in te gaan met hun werkstukken, niet langer gepruts aan de tafels maar grote ruimtelijke bouwerken maken.
De kinderen werd gevraagd met welke materialen er een gangenstelsel zou kunnen worden gebouwd. Misschien willen de mollen wel bij elkaar op bezoek komen?
Jette en Eva
Reflectie
vrijdag 21 september 2007Van de week hebben Roos, Jette en ik nog een paar keer mail/telefonisch contact gehad. Ik vind het persoonlijk heel fijn dat we met z'n drieën lekker zoekende aan het werk zijn. Wanneer ik in m'n eentje voor een klas sta, dan durf ik de kinderen nooit zoveel vrijheid te geven als dat we ze nu bieden. Er ontstaat elke minuut wel weer iets nieuws, het is niet bij te houden. De uitdaging van dit project zit 'em voor mij meer in de sturing die wij de kinderen moeten bieden. Hoe krijg je ze op één onderwerp gefocust maar geef je ze tegelijkertijd genoeg vrijheid om te ontdekken/experimenteren? Dan komt er nog bij dat je ook nog zo goed mogelijk moet vastleggen. Als team vereist dit project veel overleg. Wat gaan we morgen doen? Hoe gaan we het brengen? Het nieuwe is van het project af. We zijn naar mijn idee op tijd overgestapt naar één onderwerp, de mol/mollen. Ik zie nu dat één onderwerp juist geen restricties oplegt maar heel veel mogelijkheden kan bieden.
De kinderen hebben een korte spanningsboog. Bijna allemaal blijken ze niet uit zichzelf dieper op een onderwerp in te kunnen gaan. Ze eisen sturing en zijn snel afgeleid. Ze kiezen de simpele weg door materialen te gebruiken die ze al kennen. Veel van de dingen die worden gemaakt zijn voor mama en worden het liefst mee naar huis genomen. Dit maakt het proces moeilijker. Ook zijn veel van de jonge kleuters nog niet toe aan samenwerken. Ze kunnen wel delen met de lijm, een schaar maar alleen de oudste kleuters blijken er aan toe te zijn samen iets te maken. Maar ook dat is niet makkelijk. De uitdaging wordt steeds duidelijker en gerichter. Nog maar drie weken! Veel te kort!Eva Rijs
