Observatie
Na een inleidend gesprek van Hanneke in de klas gingen de kinderen weer vol verwachting naar het atelier. Ik ging met Anne naar de lichtbak waar we mooie gekleurde vellen papier op zagen liggen. Omdat ze over en naast elkaar lagen zag je veel verschillende kleuren. We hadden het in de klas gehad over veranderen dus vroeg ik of je het kon veranderen. Allereerst aarzelde ze maar naarmate de effecten door het verschuiven duidelijker werden werd ze enthousiaster, vooral toen Ilse er ook bij kwam. Samen ontdekten ze verschillende kleurschakeringen.
Op een gegeven moment legden ze op een geel en blauw papier een geel rietje. Omdat de bladen over elkaar lagen was er ook groen. Dit had natuurlijk een gevolg voor de kleur van het rietje. Na een tijdje experimenteren met andere kleuren rietjes en papier hadden ze er genoeg van, maar ze hebben ervaren dat kleuren op elkaar steeds een ander effect geven.
Even later kwamen Thorsten en Eline. Van hen moesten alle bladen van de lichtbak. Het witte papier mocht er wel op. Dat is anders dan de lege lichtbak, "een soort sneeuwwit".
Kun je nog ander wit maken? Er worden watjes gepakt, dat is sneeuw. Mag het ook klein? Zorgvuldig worden de watjes kleiner gemaakt. Plastic folie geeft plat weinig effect maar opgerold word het een soort stok in de sneeuw. Andere witte materialen worden er bij gehaald en het wordt steeds meer een soort dorp. Daar hoort ook een kerstboom bij. Van groen folie wordt er een gemaakt. Achter elkaar komen er een schaatsbaan van zilverkleurig gaas, een roze lap die te roze is voor hut, maar doorschijnend is het een goed spinnenweb, grote rietjes die doormidden geknakt zijn worden de regenboog . Thorsten legt onder de regenboog een groot stuk blauw: "dat is van de regenboog gevallen".
"He, er zit wat in mijn neus. Is dat sneeuw? Nee, want als het in mijn neus komt dan wordt het water", zegt Thorsten. "O, dan kunnen we ook water maken". Hij zoekt blauw papier en legt dat als water neer. Dan vinden ze stukjes blauw touw. "Dat wordt een rivier".
Terwijl ze bezig zijn valt Thorsten steeds terug in het maken van sneeuw d.m.v. het klein maken van watjes.
Op een gegeven ogenblik houdt Thorsten blauw papier voor zijn ogen:"he, alles is blauw!" Dit probeert hij ook met rood en groen:"nu wordt alles donkerder!"
Na ruim een half uur vindt hij het dorp klaar en mag ik er een foto van maken.
Ook Petros verandert dingen, geheel op zijn manier. Ook wil hij graag met het ijzerdraad en wil weten wat je met de tangen kunt. Ik laat hem het verschil zien tussen een buigtangetje en een kniptangetje. Nu gaat hij ijzerdraadjes knippen en buigen. Om ze te bewaren worden ze stukken polystreen gezet. Hij gaat volledig in dit werkje op, knippen en buigen, knippen en buigen.
Elma
Reflectie
Voor mij was deze ochtend een vruchtbare ochtend. Het valt me op dat veel kinderen nog erg bezig zijn met ontdekken. Veel handelingen worden herhaald en herhaald. Thorsten plukt steeds watjes tot sneeuw, Petros knipt en buigt, Mylo haalt lange tijd steeds korreltjes van de brok polystreen. Zo zie je dat ze nog erg zintuigelijk ingesteld zijn. Wat me ook steeds weer opvalt is dat je bij de kinderen heel verschillende manieren van benaderen ziet. De talenten waarvan ze bij Reggio Emilia spreken komen voor mijn gevoel duidelijk naar voren. Het lijkt me interessant om dat meer te observeren.
Elma
veranderingen
10 september 2007
