Observatie
Atelier verkennen
Er wordt aan de kinderen verteld dat ze in het atelier hun doosje mogen pakken en dat ze daarmee mogen spelen.
Daniel krijgt een stuk ijzerdraad. Voor hem op tafel staat zijn doos. Eerst probeert hij een eikeltje vast te maken, dit lukt niet. Hanneke helpt hem. 'kijk een hengel ' zegt hij enthousiast. Dan maakt hij zelf een blikje vast aan een rond gebogen stuk ijzerdraad: 'ik heb een vuilnisketting gemaakt'.
Al buigend met het ijzerdraad begint hij zijn doos met spulletjes in te richten: 'met een poort, interessant hè? Ik dacht: ik maak hier een ingang en dan moet je zo en dan hiero'.
Later knipt hij de haartjes van een grof stuk touw, dit zijn de toegangskaartjes. Gaandeweg verliest hij zich echter helemaal in het bevoelen en afknippen.
In de doos van Jango liggen twee snippertjes papier. 'Dit is een zeepaardje en dat is het koraal' vertelt hij meteen. Hij frommelt in zijn doos ijzerdraadjes rond de snippers, maakt er geluidjes bij en beweegt ze heen en weer. Hanneke stelt voor om de zee te maken van lapjes; hij wil liever de blauwe wol die ernaast ligt. 'Mag ik alles?' vraagt hij zich af. Hij mag nemen wat hij nodig heeft. Hij wikkelt geconcentreerd een stuk wol af totdat het genoeg is.
Later vertelt hij dat hij gedroomd heeft van een zeepaardje en koraalrif, dat dat in de duisternis is. Om de duisternis te maken legt hij een stuk donkerblauwe ribstof over zijn doos.
Sanne heeft van haar gevonden plantje een kerstboom gemaakt, ze heeft hem versierd met ijzerdraadjes en stukjes touw. Ze vraagt of hij mee naar huis mag want dan kan ze hem water geven. Hanneke en Sanne zoeken samen een 'vaasje' om hem in te zetten. Ze vindt het dekseltje wat we vinden te klein (daar stroomt het water weer uit). Daarom bevestigt ze er nog een stukje papier omheen. Dan ontdekt ze een beestje: 'die zilvervisjes moeten weg!'
De kerstboom krijgt water, ze zoekt een mooi lapje om hem op te zetten en zoekt dan een plekje voor hem in haar doos.
(H)
Reflectie
De ochtend verliep heel anders dan ik mij had voorgesteld. De kinderen moesten echt de ruimte en het materiaal ontdekken. Ze deden dit op verschillende manieren. De Lappen en kleden nodigden uit om zich mee te verkleden en hutten van te bouwen, er hun dingen op uit stallen vonden ze totaal niet interesant.
Het viel op dat verschillende jonge kinderen nog heel zintuigelijk zijn; ze willen voelen, rond lopen, kijken. Oudere kinderen vroegen soms of ze mochten knutselen (iets wat ze kennen).
Ik wil maandag de mogelijkheden wat beperken, de lappen stof heb ik weer mee naar huis genomen. Ze kunnen kiezen uit: tekenen op groot vel papier op de grond (rond voorwerpen uit hun doosjes en uit het atelier)/ de spiegels met voorwerpen en scheerschuim/ dingetjes op de lichtbak/ ijzerdraad en dingetjes.
De doosjes van de kinderen blijven langs de kant staan; de kinderen kunnen er dingen in verzamelen en uit halen om mee te werken.
Maandag wil ik beginnen met een gesprek met de hele groep. Ik wil de kinderen een aantal vragen stellen die hen misschien zullen prikkelen en meer focussen op de verzamelden spulletjes:
- Wat voor soort dingen kun je allemaal verzamelen?
- Kun je van gevonden dingen iets nieuws maken? En hoe weet je dan wat het moet worden?
- Als je een dingetje in de spiegel ziet is het dan een nieuw ding?
- Wordt een ding iets anders als je het op de lichtbak legt?
- Zou je de hele wereld kunnen tekenen op één vel papier? (na aanleiding van een gemaakte opmerking)
Ik vond de groep erg groot. Maar ik ben het wel met Ivana eens dat zo'n ochtend een eigen dynamiek heeft in de tijd. Het zou zonde zijn om dat in tweeën te hakken. Misschien ontstaan er vanzelf groepjes die we naast elkaar aan verschillende projecten kunnen laten werken.
hanneke
atelier verkennen
5 september 2007
