Observatie
groep 1
Benjamin, de twee Elines, Ilse, Thorsten, Damian en Rowan kijken vol belangstelling naar het papier dat op tafel ligt; er wordt geroepen dat er letters in staan en dat je die kunt voelen.
Ik vraag hen of ze een klein dingetje hebben om op het papier te leggen.
Alleen Benjamin heeft een sleutel in zijn zak, de anderen stormen enthousiast terug naar hun lokaal om in hun jaszak, tas en laatje te kijken. Damian legt triomfantelijk een half leeg zakje drop op tafel.
Op school lopen alle kinderen op pantoffels. Eline en Thorsten vragen of ze die ook neer mogen leggen. 'De pantoffels staan in een kastje', vertelt Thorsten. 'Maar zonder deur want dan is het een kluis. Dan kon je beter een codeslot dan een sleutel'. Dit interesseert de anderen ook erg: 'Als je nou iets geheims in je kluisje hebt dan moet je een wachtwoord zeggen en niemand weet 't'. Dan roepen ze allemaal door elkaar: 'B.v. 046 en je mag 1 keer proberen'. 'Nee, een nummertje maar 't is 18024, ik bedoel 5158'...........
Alle kinderen beginnen direct te tekenen als we dat voorstellen. Zelfs als ze zich nog hardop afvragen of ze 'moeten omtrekken' of vragend besluiten hun dingetje na te tekenen. Ze vragen vaak of iets mag maar weten toch precies wat ze willen maken.
Als een paar kinderen klaar zijn laten we de lichtbakhoek zien. 'Oh kijk dit is mooi!' 'Oh, dat watje is mooi!' 'Zullen we alles er op doen, oh kijk dít is mooi!' roepen de meiden hard door elkaar. Er liggen lange gekleurde rietjes waarmee ze proberen het plafond aan te raken en 'stokvechten'.
Alleen Thorsten zit nog aan tafel geconcentreerd te tekenen aan zijn 'tijgervoet' in de vorm van de omgetrokken tijgerpantoffel. Als ook hij klaar is maken ze plaats voor de volgende zeven kinderen.
hanneke
Reflectie
Op een gegeven moment zei een kind (ik weet niet meer wie) 'zullen we de hele wereld tekenen?'
Tijdens de nabespreking hebben we het daar even over. Ivana zegt dat we eigenlijk zouden moeten vragen hoe die wereld er dan uit ziet; zijn er bergen in b.v. en hoe zou je dat dan tekenen. Ik denk dat je het niet zo letterlijk zou moeten opvatten, dat een kind misschien altijd zijn eigen wereld tekent en dat het voorstel om de hele wereld te tekenen meer een voorstel is om samen iets te maken wat dan veel meer insluit dan alleen je eigen wereld.
De andere kinderen reageerden niet op de uitspraak en het moment ging voorbij. Maar het is toch wel iets om te onthouden.
hanneke
groep 1
27 augustus 2007
