Observatie

Veel kinderen wilden voor de pauze een verhaal kwijt. Over iets waar ze vrolijk of verdrietig van werden. We vragen er na de pauze over door.
Martin is verdrietig over zijn opa. Petra speelt een liedje voor de opa.
Veel verhalen gaan over voetbal, over het winnen van de beker. Kan je daarover zingen? Grappig is dat het kind dat het verhaal vertelt vaak niet weet hoe het erover moet zingen, maar andere kinderen steeds wel. “Wesley heeft de beker, Wesley heeft de beker!”
Er worden overwinningsliederen gezongen, en verdrietige liedjes, voor als je verloren hebt. En ook strenge liedjes: “Je moet meer trainen!!” Petra begeleidt sommige liedjes op haar viool.

Inki pakt haar instrument erbij. De kinderen weten meteen al dat dat de altviool is. “Die is groter, en ook een beetje donkerder”. Pepijn zegt ook dat hij lager klinkt. “Hoe kunnen we dat onderzoeken, Pepijn?” Pepijn geeft aanwijzingen: “Strijk jij zo, die snaar, en nu jij zo die snaar”. “Ja, ze zijn verschillend!”.
Maar Milo wil dat Petra en Inki ook hun andere snaren samen spelen, en dan wordt langzamerhand duidelijk dat niet alle snaren verschillend zijn.
En hoeveel snaren zijn er? 4?  Maar kan ik dan maar vier tonen spelen? “Nee,” zegt Serra, “Je moet aan die knopjes draaien”. Maar Megan weet dat je ook met je vingers op de snaren moet bewegen. Pepijn mag dat even zelf proberen.
Nu gaan Inki en Petra samen een gesprekje voeren met hun violen. Petra begint, ze doet net of ze haar naam zegt op de viool. Ook Inki ‘zegt’ (speelt) haar naam, en dan kan het muzikale gesprek beginnen.

De kinderen vinden dat mooi. Wie van hen durft ook een gesprekje aan te gaan? Martin durft het. Hij gaat meteen tegenover Inki zitten, en antwoordt steeds met ‘mie mie mie’. Ook Megan gebruikt ‘mie mie mie’ klanken in haar gesprekje met Petra. Perline wil haar rammelinstrument gebruiken om met Petra en Inki samen te praten.
Daarna gaan alle kinderen in tweetallen gesprekjes voeren, met hun rammelblikken en met hun stem. We luisteren met z’n allen steeds even naar 1 gesprekje tegelijk.

Tot slot gaan Petra en Inki met hun violen nog een keer ‘praten’. De helft van de kinderen doet met Petra mee, de andere helft met Inki. Dat wordt een gezellig rammelgesprek.