Uitgangspunt
Janna werkt samen met Rosaly. Zij heeft een snarendoos en verklankt haar tekening.
Rosaly zit achter de xylofoon. Debby komt erbij zitten om te kijken wat ze doen.
Observatie
Rosaly: “Ik kan mijn tekening niet spelen, dat is te moeilijk.”
Janna: “Dat is helemaal niet moeilijk.”
En dan begint zij te zingen terwijl ze zichzelf begeleidt op de snarendoos.
“De bloemetjes zongen in de lente. De lente is begonnen. En de blaadjes komen dan aan de bomen.
Bomen groeiden … Een boom die niet groeien kon... er zaten geen haren (haring?) in … hij moest groeien maar dat kon die niet. … de takjes... maar dat ging niet meer verder groeien. Zo.”
Ze legt het instrument neer en kijkt naar Debby. Dan kijkt ze weer naar haar tekening, pakt de snarendoos er weer bij en gaat door:
“De storm stopte. De storm zei “hey! Moet ik eens stoppen? Dan vraag ik …. (iets met de zon) en de lente is begonnen. Zo! Klaar!”
Zij legt het de snarendoos weer weg. Dan bestudeert ze haar tekening weer. Ze besluit verder te gaan en pakt de snarendoos weer op.
Janna: “...en de hartjes zongen: de bloemetjes groeiden. De bloemetjes kwamen kwamen...gekleurde blaadjes aan de struiken. Groene blaadjes, roze blaadjes, paarse blaadjes. En ze zeiden: 'hallo blaadjes hallo blaadjes... (rest is helaas niet te verstaan). Klaar.”
Janna legt het instrument weg. Ze gaat achter de xylofoon zitten en overlegt met Rosaly, die een triangel in haar hand heeft. Janna geeft aanwijzingen wat Rosaly moet doen. Dan vraagt Debby: “Zing nog eens je liedje...”
Janna zingt “hallo wereld wereld”...zij zoekt de tonen op de xylofoon. Als het niet goed is stop ze en zoekt verder.
Reflectie
Janna is heel gericht bezig met het verklanken van haar tekening en zij doet dit door een lied te zingen over wat er allemaal gebeurt in haar tekening. Elke keer focust zij op een ander detail uit haar tekening en vertelt het verhaal vanuit dat perspectief: “En de bloemen zongen...”, “en de hartjes zongen...”, “en de bomen...”
Het is heel mooi om te zien hoe zij bezig is met het verhaal op haar tekening. Elke keer als zij klaar is met een stukje legt ze het instrument neer en zegt klaar. Maar dan zie je haar meteen weer naar de tekening kijken en die verder bestuderen. En dan valt haar weer iets anders op, neemt ze het instrument weer en gaat verder met een nieuw stukje. Hierdoor ontstaat een heel lied.
Als Janna later met Rosaly over de muziek praat en haar aanwijzingen geeft wat ze waar moet spelen vraagt Debby of ze het lied dan nog een keer met z'n tweeën willen doen. Dan begint Janna een bestaand lied te zingen: “Hallo wereld”. Het is interessant te zien hoe zij ervoor kiest om samen met Rosaly een bekend lied te zingen in plaats van haar eigen prille compositie. Dat voelt dan blijkbaar op dat moment veiliger.
Het is ook leuk om te zien dat zij op zoekt lijkt te zijn naar de tonen, want als ze niet de goede tonen te pakken heeft stopt ze en gaat ze zoeken.
Janna's lied: de lente
11 april 2013
