Petra en Inki werken met groepjes van vier kinderen met viooltjes. We geven niet echt ‘vioolles’ maar ze proberen de kinderen zo veel mogelijk kanten van de viool te laten ervaren.
Vioolspelen doe je met je armen, dus eerst gaan we lekker zwaaien en bewegen.
Daarna onderzoeken we de liggende viooltjes. We strijken op verschillende plekken en luisteren hoe dat klinkt. Het gepiep van achter de kam strijken schrikt sommige kinderen af en trekt anderen juist aan!
Als de viooltjes eenmaal op de schouders zitten (wat nog een hele kunst is) laten we de kinderen eerst even zelf experimenteren. Daarna doen we wat suggesties: vleugeltje open en vleugeltje dicht, om andere snaren te bereiken, tandenpoetsen of lange streken maken, voor of achter de kam strijken, tokkelen.
Dan vraagt Petra alle kinderen even te luisteren en gaat zij met één van de kinderen een ‘gesprekje’ aan. Zij speelt een paar tonen op haar viool en kijkt een van de kinderen aan. Deze mag antwoorden. En dan steeds een ander kind. Daarna mogen de kinderen met elkaar een gesprekje voeren.
Tot slot van de sessie vraagt Petra alle kinderen om lekker mee te strijken terwijl zij een Iers melodietje strijkt, met een duidelijke puls. Hier zijn de kinderen vrij om te doen wat ze willen, maar je ziet dat sommigen toch goed luisteren en mee proberen te strijken met de puls. Omdat alle snaren van de viool goed bij dit liedje passen klinkt het al snel als een echt orkestje!
Het is bijzonder om te zien hoe goed de concentratie van alle kinderen is bij deze activiteit. De viool op zich roept die concentratie blijkbaar al op! Ook kinderen die in de grote groep wat ondersneeuwen of juist extra druk worden, zijn nu heel aandachtig bezig. De sfeer in het lokaal is rustig, er is niet veel lawaai en alle kinderen zijn onderzoekend bezig.
Opvallend is ook hoe juist de jongere kinderen (Faris, Yintne) genieten van het vioolspelen en er creatief mee omgaan.
Het is bijzonder om te zien hoe goed de concentratie van alle kinderen is bij deze activiteit. De viool roept die concentratie blijkbaar al op! Ook kinderen die in de grote groep wat ondersneeuwen of juist extra druk worden, zijn nu heel aandachtig bezig. De sfeer in het lokaal is rustig, er is niet veel lawaai, en alle kinderen zijn onderzoekend bezig.
Opvallend is ook hoe juist de jongere kinderen (Faris, Yintne) genieten van het vioolspelen en er creatief mee omgaan.