Het project­bureau van Toe­val Ge­zocht ini­ti­eert, or­ga­ni­seert en on­der­steunt re­gio­na­le net­werk­groe­pen, een lan­de­lij­ke the­orie­groep, ten­toon­stel­ling­en, con­cer­ten en con­fe­ren­ties.

Uitgangspunt

Na twee weken geen sessie gaan we, naar aanleiding van het nagesprek van 23 januari met Annet, vandaag in de klasruimte in plaats van in het spellokaal aan het werk met instrumenten.
Aandachtspunten voor het lesverloop: orde, luisteren naar elkaar en een duidelijker structuur in de les zelf.

Na het buiten spelen van de kinderen is de klas getransformeerd in het laboratorium van geluid; de stoelen staan in een kringopstelling. Op een groepje tafels liggen de instrumenten.

We spreken de volgende spelregels met elkaar af: De instrumenten worden om de beurt uitgekozen door de kinderen. De ‘montessoribel’ wordt ingezet om alle kinderen hun instrument op de grond neer te laten leggen en te luisteren.

We zullen werken rond de concepten luisteren, na elkaar, om en om en voor elkaar spelen. Dit bied ik aan in de vorm van spelletjes.

Het eerste spel dat we doen is luisteren naar de toonduur van een instrument; de kinderen mogen hun vinger opsteken wanneer zij het geluid/de klank niet meer horen. Dat is even oefenen maar zorgt voor grote luisteraandacht en bewustwording van tijd/toonduur.
Ook mogen we allemaal spelen, bij de bel legt iedereen zijn/haar instrument weer neer.

Observatie

De zorgvuldigheid waarmee de kinderen een instrument uitkiezen, vragen of ze het mogen pakken en de stilte (in de vorm van een spelletje) waarmee zij weer naar hun plek lopen en hun instrument op de grond leggen, is opvallend…

Voor sommige kinderen is het moment van alleen spelen en de duur van de toon van hun instrument heel spannend. Zij reageren enthousiast op elkaar en de daarbij horende losse geluiden…

De geluiden die de kinderen maken zijn los en op zich staand; van samen spelen is nog geen sprake. Op het moment dat Emma een tweede provocatie doet (zij speelt een ritme voor dat de kinderen mogen naspelen) ontstaat er muziek. Deze oefening doen de kinderen met elkaar.

Reflectie

We zijn onder de indruk van het geduld van de kinderen om na elkaar te spelen; wat een concentratie en geduld!
Daarnaast, zeker in het spel van een geluid spelen en dat geluid doorgeven, ontstaan mooie korte patronen/ ritmes die door de tegenspeler exact wordt geïmiteerd. Er ontstaan op die manier korte vraag- en antwoordspelletjes.

Deze manier van werken is letterlijk klassikaal. Er is weinig vrije ruimte voor de kinderen om in te spelen. Er moet veel worden gewacht op elkaar.
Dat komt uiteraard ook door de vorm waarin we werken; met het geluiden doorgeven. Met 30 kinderen duurt dat lang!

07

Instrumenten in de klas

dag 06
13 februari 2012
Om de beurt spelen
Lange toon!
Iedereen aan de beurt
Luisteren naar elkaar
Wat doe jij?
Heel kort geluid
Hahaha!
Toeval Gezocht on­der­zoekt as­pec­ten van de re­la­tie tus­sen kunst en le­ren. Ei­gen on­der­zoek, als op­dracht­ge­ver van on­der­zoek en sa­men­wer­king met we­ten­schap­pe­lijk on­der­zoek.