Het project­bureau van Toe­val Ge­zocht ini­ti­eert, or­ga­ni­seert en on­der­steunt re­gio­na­le net­werk­groe­pen, een lan­de­lij­ke the­orie­groep, ten­toon­stel­ling­en, con­cer­ten en con­fe­ren­ties.

Uitgangspunt

In de vorige sessie werkte Veerle de tekening van haar groepje verder uit. Ze had een verhaal gemaakt naar aanleiding van deze maan en na afloop van de sessie heeft ze het verhaal aan Emma en Luca verteld.
Om samen met de kinderen een focus te creëren op het onderwerp de maan, het musiceren en componeren, en het maken van liederen voor iets of iemand, zullen wij de kinderen vandaag meer gericht uitnodigen om te ‘musiceren’ aan de hand van het verhaal van Veerle. Emma leest het verhaal “Feest” van Veerle vandaag voor. De gebeurtenissen in dit verhaal vinden plaats op de maantekening. Om deze reden hebben we alleen hun tekening vandaag in de ruimte liggen.

We hebben vandaag nog meer instrumenten aangeboden, foto’s van de vorige sessie opgehangen en bij binnenkomst klinkt het lied Fegaraki.
Wij nodigen de kinderen uit om rond te kijken in de ruimte.

Observatie

Als de kinderen binnen komen heerst er een enorme rust. De kinderen lopen alle foto’s langs, bespreken deze met een vriendje of vriendinnetje (we hebben helaas niet goed kunnen horen wat ze aan elkaar vertelden) en luisteren naar de muziek die afgespeeld wordt. Er klinkt gelach… Hahaha dat is Hein. Kijk eens hier! ...De ukelele wordt gepakt…Wat zie je?!...Het is super warm…wat is dit?!

Langzaam gaan de kinderen in de kring zitten en luisteren ze gezamenlijk naar het einde van het Fegaraki lied. Na het goedendaglied vraagt Emma of iemand nog dingen heeft gezien die er de vorige keer nog niet waren. Nicia heeft de twee nieuwe instrumenten gezien: Een gitaartje enneh… met die belletjes…

Er worden ook weer een aantal foto’s aangehaald van de vorige sessie die grappig worden bevonden. Vandaag wordt ook één van de maanfoto’s op het maanbord uitgelicht door Veerle. En naar aanleiding van deze foto ontstaat er een heel levendig gesprek:

Sepp: Hij schildert ook de maan…
Nicia: Hij schildert, hij pakt niet de maan hij schildert 'm
Kind: Hij schildert de maan in de lucht
Sepp: Hij pakt wel de maan
Kind: Nee want hij schildert de maan…
Leo: Die…(weer de mensen en de maan afbeelding)…dat de man de maan wit verft
Kind: wit….zwart!
E: Zwart? Waarom wordt de maan zwart?
Leo: Of, omdat ‘ie wil dat ‘ie geen maan meer is…

Nicia: Is niet echt waar, want je kan toch geen trap tegen de maan aanzetten.
Kind: Veel te ver…
Sepp: Nee, je moet een hele lange ladder hebben.
Kind: Veel te ver weg…
Nicia: Je kan ook net niet met je armen er zo bij…

Koen…zucht…: Ja, want dan moet je helemaal naar de ruimte gaan.
Sepp: hij is niet in de ruimte…
Koen: Nee, hij is wel in de ruimte maar het lijkt dat die niet in de ruimte is.
Sepp: Hij is echt niet in de ruimte, ik zie geen nee, de lucht is geen ruimte, dat is de hemel.
Koen: Nee de hemel is boven de lucht en de lucht….
Sepp: De ruimte is….
Kind: Nemo?
Kind: Hij bedoelt Nemo
Koen: Nee ik bedoel niet Nemo
Sepp: Maar weet je, in de ruimte is het altijd…zie je heel veel donker en zie je ook de wereldbol..

Hein: Het lijkt dat hij bij de lucht is, maar je kan m toch niet…
Sepp: Maar dat is niet waar…

Reflectie

Opvallend is dat deze sessie van begin af aan al een enorme rust over zich heeft. Waarschijnlijk heeft de muziek van Fegaraki hier erg aan bijgedragen. Het was helaas niet de opname van het Fegaraki-lied dat een aantal sessies terug gespeeld werd door Emma en Petra, maar een andere uitvoering. Het was mooi geweest als we wel die uitvoering, die de kinderen dus al een keer eerder hebben gehoord) hadden laten horen.

En het was ook opvallend dat er vandaag een hele discussie ontstond over een van de maanfoto’s. Deze foto hing al een aantal sessies in de ruimte maar vandaag werd hij opgemerkt. Het was een moment dat bijna alle kinderen in de klas betrokken waren in de discussie en het gesprek tussen de kinderen uit zichzelf door ging (zonder dat Emma de vragen hoefde te stellen). Vragen als ‘kun je de maan pakken/schilderen?’, en: ‘wanneer is de maan zwart/wit?’ kwamen aan de orde.

Achteraf gezien hadden we toch ook de andere tekeningen een plekje in de ruimte moeten geven. Dat is de maan van de kinderen, de maan waar ze zich mee kunnen identificeren. Wat als de kinderen uit een van de andere groepjes ook een verhaal had willen maken voor/over hun eigen maan? Of een lied voor hun eigen maan? Door alleen de maan van het groepje van Veerle aan te bieden is hier geen kans voor geweest.

De muziekinstrumenten die er vandaag bij waren gekomen werden gelijk ook in gebruik genomen tijdens de sessie. Misschien dat de kinderen behoefte hebben aan meer verschillende instrumenten?

45

De Ruimte

dag 14
4 juni 2012
De tekening van het verhaal van Veerle.
Kijken naar het maanbord.
Silke en Veerle laten de foto zien die ze grappig vonden.
De foto waar Silke en Veerle het over hadden.
Toeval Gezocht on­der­zoekt as­pec­ten van de re­la­tie tus­sen kunst en le­ren. Ei­gen on­der­zoek, als op­dracht­ge­ver van on­der­zoek en sa­men­wer­king met we­ten­schap­pe­lijk on­der­zoek.