Uitgangspunt
De vorige sessies hebben wij met de kinderen over de maan gesproken en veel kinderen hebben een lied voor de maan gecomponeerd en gespeeld. In de vorige sessies hebben wij in de ruimte afbeeldingen van de maan opgehangen. Om het onderwerp te verdiepen en om het onderwerp tastbaarder te maken, nodigen wij de kinderen uit om de maan te gaan tekenen. Hiervoor maken wij vier tekenhoeken met grote vellen tekenpapier. Als tekenmateriaal bieden wij pastelkrijt en houtskool aan. Wij verwachten dat de kinderen hierdoor sferische tekeningen van de maan maken. Wij verwachten dat de kinderen door de maan te tekenen zich nog meer met het onderwerp zullen verbinden. Door grote vellen papier aan te bieden willen wij groepsvorming stimuleren.
We hebben vandaag twee 'maanborden' gemaakt. De een met allemaal uitspraken van de kinderen over de maan en de ander met liedjes die de kinderen voor of over de maan hebben bedacht. Op deze borden hebben we zwart/wit afbeeldingen van de maan geplakt waarin het landschap van de maan zichtbaar is.
Vandaag zijn ook twee musici (Diet en Nicoline) van Amsterdam Sinfonietta in de klas. Zij spelen op hun viool als de kinderen binnenkomen. De kinderen krijgen vandaag een sticker met hun naam erop, zodat Diet en Nicoline kunnen zien hoe de kinderen heten.
We hebben ook weer foto’s van de kinderen in de ruimte geplaatst.
Observatie
Bij binnenkomst krijgen de kinderen gelijk een sticker opgeplakt en gaan ze alle foto’s in de ruimte bekijken. Als Emma vandaag aan de kinderen vraagt wat ze hebben gezien bij binnenkomst, hebben ze het allemaal over de foto’s van de vorige sessie. De foto waar Silke en Veerle kijken naar het maanbord van de vorige keer vinden de kinderen grappig.
Pleun: Ik zie twee hoofden en ik ga ze even aanwijzen.
Nicia: dat zijn Silke en Veerle.
Pleun: Dat vind ik grappig. Ik zie twee hoofden.
Emma: Wat vind je zo grappig?
Pleun: Omdat ze zo naar dat bord keken en dat vind ik zo grappig!
Veerle: Ik weet al wat we toen deden. Op die onderste stond het liedje van Maud was van de maan van poesje-mauw, maar het was van mij. Maar er stond Maud, want ik had hem verzonnen dus toen zeiden wij: hrmm, hrmm. En toen praten we daar lekker grappig over.
Emma: En Lisa.
Lisa: Ik die grappig (ook de foto van Veerle en Silke).
Emma: Lisa, vindt deze twee meisjes ook grappig.
Lisa had ook nog de foto van Pleun gezien: het lijkt net een bolletje.
Pleun: Ik even kijken en dan zie ik welke lettertjes ik ook alweer schrijf.
Stijn wees de foto van Sepp en Hein aan:
Emma: Wie zien we daar?
Stijn: Hein en Sepp. Maar ik weet niet wie dat is.
Emma: Nee, dat weet ik ook niet, met die benen. Maar weet jij nog wat ze aan het doen waren?
Stijn: Ja die ene heeft een stok in zijn hand en Sepp zit te trommelen. Boem boem.
Emma: Jij zit een beetje te lachen, weet jij nog wat jullie toen deden?
Sepp: Ik met Hein ging ik met een … apen trommelen.
Reflectie
Opvallend is dat de kinderen de grote tekenvellen die vandaag in de ruimte liggen niet benoemen als Emma vraagt wat ze hebben gezien. Ook wordt er niet aan de maanborden die Emma en Luca hebben gemaakt gerefereerd. De kinderen benoemen alleen de foto’s van de vorige sessie en niet de constructies die wij volwassenen hebben bedacht.
Als ze het over de foto’s hebben dan gaat het over de houding van de kinderen in de foto’s (de 'twee hoofden die naar het bord kijken', 'het bolletje'). Het gaat niet zozeer over wat er toen gebeurde. Het ligt waarschijnlijk aan het soort foto’s dat we ophangen waarin de kinderen centraal staan en niet zozeer wat ze aan het doen zijn. Het laat zien hoe nauw het luistert hoe je de ruimte inricht en welke keuzes je maakt qua foto's.
De sfeer van de maan
14 mei 2012
