Uitgangspunt
Om het muzikale onderzoek naar de maan verder uit te breiden, bereidden Petra Griffioen (violiste van Amsterdam Sinfonietta) en Emma twee stukken voor. Zij vertellen de kinderen waarom zij deze bij de maan vinden passen.
We gaan uit van het lied van Maud, dat direct door de kinderen wordt gezongen. Veerle vertelde over haar lied dat de maan een beetje vrolijker moet worden door te dansen. Daar gaat Petra Griffioen op in. Ze zegt:
Emma vertelde dat jullie veel over de maan hebben nagedacht, en welke muziek daarbij past. En dat dit voor iedereen anders kan zijn. Ik moest meteen denken, een dansende maan? Hoe kan dat nou? Want die maan, die maan staat maar op een plek!
En toen moest ik aan dit muziekje denken. Zij speelt van Telemann: Fantasie nr. 12 voor viool zonder Bas in a-klein: vivace en presto.
Ook Emma vertelt: Als ik over de maan denk, dan ben ik elke dag weer verrast door hoe hij er uit ziet. Soms is hij heel knallend, fel, heel licht… zeker tegen dat donkerblauw van de hemel. En soms zie ik hem ook bijna niet. Maar hij is er elke dag en daarom denk ik dat de maan een beetje voor mij zorgt, dat hij mij een beetje beschermd. En toen hoorde ik een liedje en dat past heel erg bij hoe ik over de maan denk. Zij zingt en speelt samen met Petra Griffioen 'Fegaraki Mu Labro'. Een Grieks lied, met in het tweede deel ook Nederlandse tekst.
Observatie
Wanneer Petra Griffioen de eerste noot speelt reageert een kind direct met een vragend hmmm…? Vervolgens is het heel stil en zitten de kinderen geconcentreerd te luisteren. Dan, na de laatste noot blijft het heel stil…en klinkt er applaus!
Petra vraagt: Waar moest je aan denken bij deze muziek? Wie hoorde er iets speciaals? En was er ook iemand die de maan kon horen?
Nicia: Ik hoorde zo een beetje zo van ‘oeoeoeoeo’. (Haar stem gaat heen en weer en zij doet haar beide armen erbij omhoog.) Maar de maan doet ook vaak rustig. Het was ook een beetje een rustig liedje.
Emma: Wat bedoel je met oeoeoeoe?
Nicia: Als de maan achter de wolken gaat, dan kan hij ook beetje omhoog gaan en dat hoorde ik.
Emma vraagt Sepp of hij de maan kon horen. Sep denkt na en zegt: nee, omdat de maan alleen….alleen maar stil is. Hij kan alleen…maar de wolken kunnen alleen maar botsen en botsen.
Emma: Kon je dat horen in de muziek?
Sepp: Nee dat kon je niet horen. Ik werd er helemaal rustig van.
Koen: Ik ook!
Roemer: Ik krijg er helemaal rode wangen van.
Even later zingen en spelen Petra Griffioen en Emma 'Fegaraki Mu Labro'. Emma heeft een triangel, ijzerdraad, een kes kes uit de materialenkast gepakt om het lied nog mooier te maken…Zij krijgen een groot applaus van de kinderen.
Nicia: Als de maan schijnt dan kan ik ook beter slapen want dan heb ik een beetje licht en als het donker is dan val ik in slaap. Want dan lijkt het net of mijn kleren enge dingen zijn. Als ie dan schijnt dan zie ik dat het wat anders is.
Hein: Bij poesje mauw werd ik wiebelig…
Emma: En bij dit lied?
Hein: Bij dit lied weet ik het helemaal niet.
Reflectie
Tijdens het vioolspel van Petra beweegt Jonas heen en weer. Hij lijkt met zijn lichaam te reageren op wat hij hoort. Later bewegen ook Pleun, Mika, Fien en Lisa mee met de muziek.
Koen (die met zijn rug naar Petra toe zit), Sepp en Flint zitten daarentegen heel stil en geconcentreerd te luisteren. Hein lijkt na te denken over wat hij ervan vindt…op zijn kin heeft hij een vinger gelegd.
Jade vraagt bij 'Fegaraki Mu Labro' tot twee keer toe waar het lied nu eigenlijk over gaat. Ze blijft het onduidelijk vinden…Wel is duidelijk dat de kinderen nu zelf aan de slag willen.
De kinderen hebben aan de ene kant associatieve gedachten over de maan en aan de andere kant benaderen ze de maan heel technisch.
Opvallend is dat zowel Petra Griffioen als Emma een lied voor de kinderen speelden en Sepp daarop regeert: maar ik ken ook heel veel liedjes! Of die liedjes voor de maan zijn of niet lijkt voor hem minder belangrijk.
Twee maanliederen
16 april 2012
