Uitgangspunt
Roemer, Kenai, Bella en Jonas kiezen als werkmateriaal de nieuwe witte tegels die Emma en Luca hebben neergelegd in de materialenkast. Kenai kiest ook nog het knuffeltje. Roemer neemt de zware ijzeren ketting mee.
Observatie
Zij werken aan een tafeltje en doen allemaal, zo lijkt hun eigen onderzoek.
Jonas heeft een tegel op het stokje gelegd en wiebelt daarmee hard heen en weer op de tafel.
Bella tikt met het stokje op de tegel. Zij houdt het stokje als een penseel vast. Wanneer zij harder gaat spelen sluit zij haar hele hand om het hout. Kenai neuriet met het knuffelbeertje in zijn hand het lied van Veerle.
Roemer is bezig met de zware ijzeren ketting. Hij heeft hem in een cirkel op de tafel gelegd. Ook vindt hij de onderkant van het tafeltje interessant.
Wanneer zij hun compositie aan de klas laten horen gaat dat als volgt:
Kenai: Hij (Jonas) maakt een hard geluid!
Jonas: Dat komt omdat jij te zacht zingt!
Er wordt gelachen…
Reflectie
Het is onduidelijk voor wie het lied nu precies gemaakt is. Omdat Kenai de melodie van Veerle heeft overgenomen, zouden we kunnen aannemen dat het met de maan te maken heeft. Daar zullen we de onder andere de komende sessie naar vragen.
Wij vragen ons ook af of ze hebben geprobeerd om de muziek samen te laten komen. Eerder in de sessie zeiden ze namelijk het volgende tegen elkaar:
Jonas: Als je steeds een beetje aan elkaar komt. Dat het lied echt bij elkaar hoort.
Kenai: En een beetje op de maat spelen.
De meisjes van het lied voor de maan van Veerle dansen mee op de muziek.
Mika lijkt zich van het geheel niets aan te trekken en werkt op een tafeltje verderop aan haar eigen lied.
