Sachal had al snel de cither ontdekt. Ze vond de klanken heel mooi, want ze liet het instrument niet los. Ze probeerde er op verschillende manieren op te spelen. Eerst met haar vinger, van de ene naar de andere kant. Op een gegeven moment had ze een stokje gevonden en probeerde ze daarmee. Ze zocht ook steeds contact met andere kinderen om samen te spelen. Sachal was heel uitnodigend: iedereen mocht met haar samen op de cither, of ze gingen een duo vormen met een ander instrument.
Het was heel speciaal om te zien hoe Sachal het instrument helemaal leek te doorgronden. Ook was het bijzonder om te zien hoe zij met iedereen samen wilde spelen en bereid was om alles te delen, zonder ook maar een keer bang te zijn haar instrument kwijt te raken.