Het project­bureau van Toe­val Ge­zocht ini­ti­eert, or­ga­ni­seert en on­der­steunt re­gio­na­le net­werk­groe­pen, een lan­de­lij­ke the­orie­groep, ten­toon­stel­ling­en, con­cer­ten en con­fe­ren­ties.

Observatie

Maandag 1 oktober 2007
Eva Rijs

Vandaag hebben we voor de ochtend de aula geschikt gemaakt om met licht te gaan ontdekken. Er staan twee diaprojectoren en de lichtbak. We hebben een doos vol zaklampen, bellenblaas, flesjes en andere materialen om mee te kunnen experimenteren in het licht.
De kinderen doen hun schoenen uit en komen in groepjes de aula binnen.
Ze gaan met zaklampen op zoek, er ontstaan veel politieagenten die 'handen omhoog' roepen en je recht in je gezicht schijnen. De zaklampen richten ze op het plafond, op en tussen de gordijnen, ze zien goed wat er achter de gordijnen hangt (een poster met letters). Twee meisjes proberen meteen allerlei schaduwspellen, ze lopen naar de lamp toe en er weer van af. Ze proberen de schaduw te pakken, etc.
Op de lichtbak zijn ook een paar kinderen bezig. Benthe probeert kleine snippertjes onder de lichtbak te schuiven, het is een uitvinding, wat ze precies uitvind wil ons niet duidelijk worden maar ze lijkt zelf precies te weten waar het over gaat. Op een gegeven moment pakt ze er een spiegel bij en schuift ook deze voor een stuk onder de lichtbak.
De rest is kleine expirimenten in de aula aan het doen.
Toen ik later naast de diaprojector stond scheen het licht door een witte dop, die precies in de opening paste, heen. Het sop uit een van de bellenblazen was samen met wat zilverfolie op de spiegel voor de diaprojector beland. 'Ik ging met papier sop maken. Eerst papieren in gaan soppen en dan omdraaien. Het ging met gouden plastic, op het plastic, als een diamant. We gingen diamanten maken.'

Bertrand: 'Wat een mooie bellenpracht'.

Reflectie

De aangereikte materialen worden altijd weer op een onvoorspelbare manier gebruikt. Betrand scheen zijn zaklamp tegen de lamp van de diaprojector in. Thalia haalde de dop van een groen spaflesje en probeerde het licht van de diaprojector in het flesje te vangen.
Het is goed dat we ze de opdracht gaven eerst hun schoenen uit te doen. Zo werden ze meteen rustig en werd de donkere aula nog hoogdrempeler waardoor ze er met een meer eerbied en verwondering naar binnen gingen.

Ondanks dat we hadden afgesproken dat we de aula konden gebruiken bleek er toch een andere groep in de zaal te zijn. Eerlijk gezegd werden onze plannen volledig in de war gestuurd aangezien we in plaats van het inrichten ons ineens moesten bezighouden met het regelen van de ruimte. Het was heel lastig om de juf die in de aula zat te overtuigen dat wij deze plek hadden besproken. We konden uiteindelijk wel in de zaal maar moesten binnen een uur weg zijn. Dit was een enorme domper maar we besloten het toch te doen aangezien we dit zo gepland hadden.
De ochtend was erg onoverzichtelijk. Het aula experiment zou zeker meer tot z'n recht zijn gekomen als we met een kleinere groep waren geweest. Ze liepen elkaar veel in de weg, stonden in elkaars licht en een groepje haakte zodoende vroegtijdig af. In het begin, toen er nog minder kinderen binnen waren was de rust er om echt dingen te gaan uit proberen, die rust moeten we zien vast te houden bijvoorbeeld door het opdelen van de groep in meerdere kleine groepjes die elkaar als een soort rouleer susteem afwisselen. Voor de volgende keer.

34

maandag 01-10-07

dag 12
1 oktober 2007
schaduw
zeepbel
zeepbel in de fles
diamant maken
Benthe
Toeval Gezocht on­der­zoekt as­pec­ten van de re­la­tie tus­sen kunst en le­ren. Ei­gen on­der­zoek, als op­dracht­ge­ver van on­der­zoek en sa­men­wer­king met we­ten­schap­pe­lijk on­der­zoek.