Reflectie

Omdat het vorige week een ‘moeizame' week was heeft me dit flink aan het denken gezet.Aan de motivatie van de kinderen ligt het zeker niet. Ze zijn enorm bevlogen en komen iedere keer weer met veel plezier het atelier binnen. Toch lijkt het moeilijk om gedurende een langere tijd de aandacht op iets te vestigen. Tot nu toe gingen we daar vaak in mee, meegaan in wat de kinderen aandragen. Alleen hebben we nu eenmaal te maken met 22 kinderen en meer dan 22 verschillende gedachtes en fascinaties. We hebben geprobeerd om de groep te splitsen. Het nadeel daarvan is dat er soms kinderen heel fijn bezig zijn die later in de klas ‘moeten' blijven en een dag later de draad niet zo snel meer oppakken. Het is zonde om zo'n proces te onderbreken doordat een groep wordt gesplitst. Mijn voorkeur gaat er dan ook niet naar uit om de groep uit elkaar te halen. De afgelopen week hebben we besloten om het atelier in verschillende hoeken te verdelen zodat er hopelijk voor ieder kind een plek zou zijn waar hij/ zij ‘onderzoek' kon doen. Het was wel wennen voor de kinderen maar zo langzamerhand begint de indeling voor de kinderen duidelijk te worden.
In de afgelopen weken ontdek ik dat bij deze kinderen een materiele verzameling niet echt leeft. We hebben al op zoveel manieren proberen te verzamelen, briefjes mee aan de ouders (een verzameling meenemen), verzamelen rondom school, verzamelen in het atelier, maar een enkeling neemt zo nu en dan iets mee dat zelfs lijkt alsof het niet uit henzelf komt. Er worden daarnaast wel veel immateriële dingen verzameld die de kinderen mateloos boeien zoals de zon, de maan, molshopen, de regenboog en beestjes. Een verzameling in je hoofd.Het is dan ook niet meer dan logisch om hier de aandacht op te vestigen. Hoe kunnen we deze verzameling zichtbaar maken?
De fascinatie voor de mol leeft maar die is moeilijk om vast te houden. Ze ontdekken iedere keer weer prachtige andere dingen. Voor vandaag wilde ik één aspect van de mol aankaarten nl. licht en donker. Na een leuk gesprek over donker leek het een prima onderwerp om mee verder te gaan. Het werkt goed om de kinderen te beperken in hun materiaalgebruik. Binnen de materiaal beperking hebben ze weer wel de vrijheid om te gaan onderzoeken. In het groepje waar met klei werd gewerkt was het opvallend dat er geen concrete dingen werden gemaakt maar vooral werd onderzocht wat je allemaal met klei kan doen. Er werden allerlei dingen ingestoken, gecombineerd met zachte schapenwol, ingetaped en bolletjes van gemaakt.Valesca gaf al snel aan dat ze iets anders wilde. Ik vroeg haar of ze misschien een donkere plek wilde maken en dat vond ze een geweldig idee. Ik dacht zelf aan klei maar zij begon meteen bouwplannen te maken voor een donkere plek. Ze vertelde me precies wat ze wilde en liet me weten hoe ze het hebben wilde, "het begint steeds meer op mijn ideetje te lijken". Na de pauze werd ze geassisteerd door o.a. Wesley en Iris. Het was een prachtig proces die de hele ochtend duurde. We hebben besloten om de ‘hut' te laten staan en meer ruimte te geven zodat er eventueel aan doorgebouwd kan worden.
Tijdens de nabespreking was Annemieke aanwezig. Het was voor ons allemaal heel prettig om even onze onzekerheden te bespreken. Tijdens het gesprek merkte ik toch ook dat de frisheid en open blik die ik in de eerste week had iets begon af te nemen en naarmate de weken vorderde ik steeds meer het gevoel kreeg dat we iets moeten ‘presteren'. Er komt per slot van rekening een tentoonstelling. Door Annemieke's ‘frisse' blik konden we gelukkig ook weer heel anders naar het proces kijken en ontdekten we hoeveel er in het atelier gebeurd wat je helaas niet allemaal kan documenteren. Wat mij betreft gaan we nog een aantal maanden zo door. Dan worden de kinderen bekend met een andere werkwijze dan in de klas en heb je de tijd om onderwerpen langzaam en stap voor stap te introduceren.