Het project­bureau van Toe­val Ge­zocht ini­ti­eert, or­ga­ni­seert en on­der­steunt re­gio­na­le net­werk­groe­pen, een lan­de­lij­ke the­orie­groep, ten­toon­stel­ling­en, con­cer­ten en con­fe­ren­ties.

Observatie

Er is weer nieuw gipsverband. Als de eerste storm van alle kinderhanden die een stukje verband willen geluwd is blijven Jitte, Isis en Sanne over.

Isis: 'Ik haal er één, dan maak ik 'm nat en dan ga ik 'm in de verf leggen.'

Matthijs en Benjamin komen terug van de gang. Ik heb op de plexiglasplaat waarmee we een verdieping hebben gemaakt een 'ruimteschip' gelegd. 'Wat is hier gebeurd?' vraagt Matthijs. 'Het is een podium!' Als het piepschuimen gevaarte weer verdwenen is gaat hij door met de glasplaat zilver schilderen en er kleine blokjes en draadjes opplakken.

Benjamin beplakt de ballonnen van maandag verder met gipsverband. Hij werkt rustig door. Af en toe geholpen door Julia die langs komt dwarrelen of door Sanne.
Ondertussen vertelt hij: 'Als het gaat bliksemen is dit beschermd of als er een tornado komt, ook in het echt. (Hij kijkt en wijst naar boven en maakt bewegingen met zijn handen van het plafond naar beneden.) Dat wil ik, dat de mensen de ruimte in kunnen en dat ze beschermd zijn.'

Benjamin, Sanne en Jitte komen op het idee om hun vinger te gipsen. Ze moet lachen en zeggen op samenzweerderige toon dat ze thuis zullen zeggen dat ze hun vinger hebben gebroken.
Benjamin: 'Oh, ik vind het zo spannend!'
Hij gaat verder met zijn werk maar kijkt steeds of zijn vinger al hard is en controleert of hij hem nog kan bewegen. Als hij echt hard begint te worden schuift hij hem van zijn vinger af. Het hard geworden kokertje laat hij aan iedereen zien.

Benjamin: 'Ik weet de naam nu: stuntie. Ja, want ik ben in Aviodroom geweest en ik heb m'n vliegtuigdiploma. Ik ben helemaal alleen in een klein vliegtuigje geweest; helemaal alleen!'

Isis, Jitte en Mila beplakken kleine ballen met gipsverband.
Jitte en Ises doen het snel en smeren er daarna zilververf op. Jitte schildert ook meteen haar handen zilver, dat ze consequent goud noemt.
Mila doet het heel langzaam. Ze strijkt ieder stukje helemaal uit en blijft laag over laag plakken. De bal wordt heel rond en heel glad. Ze is erg bezig met het voelen van de bal.
Als ze klaar is vraagt ze: 'Waar is de bal nou?'
(?)
'Waar?'
(?)
'Is die er in?'
(?)
'Ja, die is er in.'
Ze zoekt een plekje in het witte bouwwerk voor haar bal: 'We moeten hem vast maken. Oh, met lijm.' Doet een klein druppeltje lijm op de ondergrond. De bal valt. Ze kijkt, doet er veel meer lijm op en de bal blijft zitten.

Half elf: Julia en Anne gooien van alles in de bak met papier maché. Anne danst en zingt: 'ik ga pruddie maken.'
Ray en Jasper willen ook meedoen. Vooral Anne en ook Julia gooien echt alles wat ze kunnen vinden in de bak. Ze worden steeds wilder. Als ze niets meer kunnen vinden verdwijnen ze joelend naar de gang.
Ondertussen begint Ray de spiegel schoon te maken.

Hanneke

70

witte en zilveren ballen

dag 14
3 oktober 2007
Benjamin en zijn ruimte bollen
ook Sanne helpt met het beplakken van de ballonnen
gipsen vingers
Jitte, Isis en Mila beplakken ballen met gipsverband
Ray maakt schoon terwijl Anne, Julia en Jasper pruddie maken
Toeval Gezocht on­der­zoekt as­pec­ten van de re­la­tie tus­sen kunst en le­ren. Ei­gen on­der­zoek, als op­dracht­ge­ver van on­der­zoek en sa­men­wer­king met we­ten­schap­pe­lijk on­der­zoek.