Observatie
Vandaag gingen de kinderen in tegenstelling tot de andere dagen niet meteen naar het atelier. De kleuters gingen met Ivana eerst in het speellokaal gymen en ik ging met mijn zeven derde groepers eerst "gewoon"aan het werk. Hanneke en Linda hadden daardoor wat meer tijd om de omgeving in het atelier voor te bereiden.
Toen de kinderen om een uur of tien het atelier binnen kwamen zagen ze naast een aantal bekende dingen ook iets nieuws.
We legden ze uit dat ze met de dingen die de vorige keer waren blijven liggen verder mochten gaan maar dat daarbij ook wat nieuws lag.
Zo was er onderandere een wiel op gehangen. Daar lagen allerlei spannende spullen bij als, paperclips, S haakjes, aluminium folie ijzerdraad in verschillende kleuren, lapjes enz.
Heel voorzichtig gingen een paar kinderen er mee aan de slag. De S haakjes werden als een lange ketting er aan gehangen. Ook de paperclips konden ze er makkelijk aanhaken.
Op een gegeven ogenblik maakte Melanie alle haakjes weer los. Op mijn vraag waarom ze dat deed zei ze dat ze ze nu hoog en laag ging hangen en dat ze dan misschien wel gingen glijden want het (de spaken) liep scheef. Heel secuur hing ze de S haakjes op hun plaats en inderdaad, ze gleden naar beneden.
Eline en haar broertje Ray merkten dat het dunne ijzerdraad uit elkaar viel en dan leek het wel een springveer. Dat kon je natuurlijk ook ophangen en er dan aan trekken.
Petros viel het op een gegeven moment op dat je het wiel kon bewegen. Je trok er aan en dan liet je het los en dan draaide het rond en rond en rond.
Op een afstandje stond Joris al een hele tijd alles wat er in het lokaal gebeurde te bekijken. Duim in de mond, verder aan niets mee doende, alleen maar observeren.
Toen Petros met het wiel begon te draaien zag je zijn interesse gewekt worden. Langzaam kwam hij dichterbij en bekeek het goed.
"Ik wil ook met het fietswiel", zei hij.
Hij probeerde twee paperclips aan elkaar te krijgen en er aan te hangen.
Hoewel Petros dat niet zonder meer goed vond zette hij toch door. Regelmatig liet hij het wiel bewegen, op een gegeven moment zelfs zingend:"draaien, draaien, draaien."
Later ging hij er ook toe over om zilver papier aan het wiel vast te maken. Hij wist wat hij wilde en ging er volledig in op.
Ik ben benieuwd of hij woensdag weer tijd nodig heeft om aan de slag te gaan of dat hij hier meteen op af gaat.
Elma
Joris stond bijna een uur om zich heen te kijken met z'n duim in zijn mond. Als ik probeerde hem bij het atelier te betrekken draaide hij zich om. Tot hij na een lange tijd opeens met het wiel begint te spelen. Als alleen Petros er nog mee bezig is zegt Joris opeens 'ik maak het aan elkaar' en pakt ijzerdaad met een klemmetje. Hij opent het klemmetje en zegt tegen mij 'HAP'.
Linda
Reflectie
Het was leuk om te zien hoe een nieuwe activiteit langzaam aan veroverd werd. Eerst het voorzichtig bezig zijn. Niet te groots. Wat mag er allemaal mee. Daarna werd het steeds meer veroverd. De grootste opvaller was Joris. Door ons alle vier was hij opgemerkt in het hoekje. Duimend, heel stil alles bekijkend. Het moment dat hij van zijn plaats kwam en deel ging nemen aan het ronddraai spel, en ook het feit dat hij heel goed leek te weten wat hij wilde was voor ons allemaal een verrassing. We kunnen van hem alleen wel een boekje maken met foto's van zijn spel. Hij had er reuze veel plezier in en we hebben van hem geleerd dat we dus niet te snel moeten zijn met kinderen te willen sturen en stimuleren. Sommigen hebben gewoon eerst tijd nodig.
Elma
het wiel
17 september 2007
