Observatie
Ons onderwerp is: "verwonderen - plekken die verwonderen"
De kunstwerken van Heringa/van Kalsbeek ontstaan vaak binnen de begrenzing van een bekisting. Des te verrassender is vervolgens juist het expressieve karakter van hun werk. Het lijkt wel alsof de houten bekisting, een begrensde ruimte, expressie juist mogelijk maakt of versterkt. Hierover heb ik me verwonderd.
Wij praten en discussiëren over de betekenis van de woorden "plekken" en "verwonderen" en beginnen een gesprek over hoe wij dit thema bij de kinderen kunnen introduceren. Opvallend is hoe vaak wij hierbij bij de vraag uitkomen: "hoe kijken wij eigenlijk?"
Hoe zal zich dit gesprek in de loop der tijd gaan ontwikkelen?
(E)
Reflectie
BESPREKING :
Afgesproken wordt dat we de kinderen vanaf het begin mee laten groeien in de wording van het ATELIER.
Op een organische wijze kunnen ze dan meegroeien en hun plaats innemen.
We zullen zelf vanaf dit eerste begin spreken van HET ATELIER .. een plek die voor de kinderen en van de kinderen gaat en mag worden.
Kees Admiraal ( aanwezig bij de eerste bespreking )geeft ons nog het volgende mee :
Blijf bij het uitgangspunt van Reggio Emilia waarbij de kinderen richting aangeven waar het naartoe gaat en niet de volwassenen die dit voor hun in gaan vullen.( H )
