In de kring vertellen Cheyenne en Jamie hoe ze gisteren zichzelf met hun schaduw hebben getekend.
Ik vraag de kinderen of ze vandaag zichzelf willen tekenen zoals ze op het toneel staan met hun schaduw. Eigenlijk willen ze liever echt zelf op het podium maar als ze bezig zijn worden ze toch enthousiast en doen ze veel ervaringen op.
Cheyenne's hoofd wordt 'veel te groot', ze meet haar hoofd met haar handen voor de spiegel, gumt het uit en maakt het kleiner.
Mila is snel klaar, ik vraag haar nog eens goed in de spiegel te kijken. "Ja", zegt ze "mijn hoofd is eigenlijk veel dunner maar dat kan ik niet maken." Dan gaat ze met haar tekening voor de spiegel zitten en tekent al kijkend verder.
De meeste kinderen hebben hun schaduwen op het toneel met de bouwlamp gezien. Toch zijn de schaduwen van hun uitgeknipte tekeningen in de zon weer helemaal nieuw.
Kaylee houdt haar poppetje omhoog en de zon maakt een schuine schaduw half van het blad af. "Nou, die kan ik dus niet tekenen" zegt ze. Pas als ze hem hoog boven het blad houdt en het blad per ongeluk draait ziet ze dat ze zelf invloed heeft op hoe de schaduw op het blad valt.
Sanne vindt het heel erg moeilijk om de schaduw te tekenen. Steeds verschuift hij en ze wil het heel precies doen. "Ik kan gewoon niet al die randjes tekenen." Toch krijgt ze het na lang proberen en met hulp van Asmara voor elkaar.
Hanneke