Observatie
Vandaag gingen de kratjes met hun oude kleertjes mee naar het atelier. De kinderen mochten hun kleertjes uit de kratten halen. Van tevoren was er een stelling gebouwd van tafels, banken en stoelen, waar zij hun spulletjes in mochten doen. Er werd nagedacht over zachte en harde spullen en kleur.
Kleertjes werden zichtbaar neergelegd, maar ook verstopt.
Hierna gingen de kinderen verder met beeldend werk. Een gedeelte van de groten tekende zeemeerminnen. Michaelo trok lijnen over de vloer met draden.
Reflectie
G: er onstaat veel als je ze hun gang laat gaan. Kleine onderzoekjes. Thematiek loopt vaak parallel. Knopen leggen. Knopen. Verbindingen leggen. Tijd is te kort. Losse onderzoekjes, nog geen geheel. Misschien lokaal wat leger. J: Weinig contact met andere scholen. Erg jammer. Je hebt je handen vol. Omgedraaide tekeningen wel gespreksonderwerp, niemand wilde ermee verder. “die boom vliegt nu!” laat maar gaan. G: De kleertjes staan min of meer los van van de losse projectjes van waar ze mee bezig zijn. Misschien moeten we het samen brengen. J: Het is schoolcultuur om niet meer door te gaan aan dingen die aan de muur hangen.
m: We moeten het gevoel blijven houden dat het toch wel ergens heen gaat. Het gaat om het proces. j. al doen ze er niks mee, dan is het ook goed. J: het is de bedoeling dat het project meer is dan een groep, en er een kruisbestuiving binnen de school plaatsvindt. Het atelier moet opener. Hoe doen we dit? M: erg storend, dan maar als onzichtbare gast. De kinderen zijn snel afgeleid. We zijn erachter gekomen dat het leggen van verbindingen steeds zichtbaarder wordt in het werkproces. De kinderen zijn eigenlijk constant bezig met banen trekken en wegen trekken. Verbinden. Draden worden tegen elkaar aan gelegd. Ook worden verschillende materialen door elkaar heen gebruikt (klei, zand, plak). Eigenlijk nog een verbinding. Dit is wel een richting die we aan kunnen houden.
Groep 1
14 september 2007
