Dilana moest de vorige keer stoppen op het moment dat ze net allerlei kralen en knopen bij elkaar had gezocht. Ze was toen erg verdrietig. Vandaag begon ze – nadat we terug waren – gelijk met het weer opzoeken van die schatten. De kralen en knopen zijn op kleur bij elkaar gezocht: zwart, wit en beige. Dilana breidt haar collectie uit. Als ze genoeg heeft zoekt ze wol: ze wil een ketting maken. Gaandeweg het rijgen, wordt de knopenverzameling nog verder uitgebreid.
Sacha komt er ook bij en even later nog Daphne. Als Dilana's ketting af is mag ik 'm hebben. Ik zeg dat het mijn atelierketting wordt.
Sacha ontdekt dat kralen ook leuk kunnen klinken, maar gaat niet verder op dat spoor. Haar wand stimuleert nog steeds en er worden nieuwe werken voor gemaakt.
Grappig om te zien dat het rijgen op zich doel wordt. Het heeft iets meditatiefs. De concentratie waarmee Dilana werkt is bijzonder, maar het levert weinig op als het gaat om inzichten in de werking van het creatieve brein van kinderen. Ze praat nl. weinig, maar werkt stug door. Ik heb het idee dat ze vandaag niet zoveel "verder" komt: het nieuw gevonden materiaal interesseert niet bovenmatig en na de ketting gaat Dilana weer zagen. Het resulteert in een werk dat in opzet en idee vergelijkbaar is met dat van vorige keren.
De ketting is inmiddels gebroken doordat de wol niet sterk was. Ik hoop niet dat ze net zo verdrietig is als de vorige keer...