Observatie
Na het eerdere geblub van de ochtend zitten de meisjes aan tafel te kleien.
Ze hadden gezegd haaien te gaan kleien en Eva had gevraagd te laten zien hoe dat eruit zag.
Ieder kreeg twee kleuren klei, geel en donkerbruin.
Kadhija: " Wij gaan straks bij onze verzameling spelen en dit is een versierde stoel met balletjes.
H.: " Hebben die ook een kleur?"
Kadhija: " Ja, donker en lichtblauw en roze. Dat vind ik mooi."
Charlotte: " Ik ga een babyslak maken en die is op de toren en ik maak 'm tot aan het plafond."
Charlotte: " Ik heb een lieveheersbeestje gemaakt."
H.: "Hoe kan ik dat zien?"
Charlotte: " Hier zijn de stippen." en wijst de stippen aan.
Tuba: "Ik heb een mens gemaakt."
Met plezier werken de meisjes met de klei. Ze kneden, vormen en laten hun fantasie gaan. Van visjes is geen sprake meer. Het lijkt erop dat ze maken wat ze op dat moment willen maken.
( H )
Reflectie
De meisjes gaan geheel in het kleien op en laten hun fantasie gaan. Onderwijl blijf ik vragen stellen en krijg het idee dat ze daar genoeg van hebben en dus draai ik het om door te vertellen wat ik zie. Charlotte lijkt dit wel leuk te vinden .. ze moet er om lachen.
H. over de toren van Charlotte : " Ik zie twee kleuren klei en ik denk dat die kleuren twee verschillende verdiepingen zijn".
Charlotte : " Nee, dat is het niet. Ik weet niet waarom ik twee kleuren heb. Ik vind het gewoon mooi."
-Willen wij niet teveel dat de kinderen benoemen wat ze maken en kunnen we ze soms ook gewoon laten?-
( H )
