Observatie

De spirit ontbrak

De begrippen tonen en laten zien lopen bij de kinderen steeds meer in elkaar over. De kinderen creëren plekken met materialen die ze overal kunnen vinden. De uitkomsten zijn verzorgde plekjes die de kinderen koesteren en waar ze verdrietig om kunnen zijn (zie Charlotte) als deze aangetast of oneigenlijk gebruikt worden.

Op een voor mij vanzelfsprekende manier borduurden wij door op voorgaande ontwikkelingen, door de kinderen vragen te stellen naar hun plekjes. Ik vroeg me af of er ook interactie in, op of bij de verschillende plekjes zou kunnen ontstaan? Hier hadden wij voor mijn gevoel nog te weinig naar gekeken. Ook had ik het gevoel belangrijke informatie te missen.
Wij vroegen opnieuw hun lievelingsspulletjes te tekenen. Maar dit keer vroegen wij om deze vervolgens op een groot vel papier samen met een aantal andere kinderen te plaatsen en te verwerken (zie afbeeldingen).

De kinderen werken leuk, maar de uitkomst is mager en teleurstellend. De spirit die in de laatste lessen regelmatig voelbaar was en zichtbaar werd ontbrak. Wij hebben een 'verkeerde' stap gezet. Het onderwerp leefde opeens niet meer echt bij de kinderen, het was te abstract geworden.

Wij gaan terug in de tijd en denken na over momenten waar kinderen wel enthousiast waren en komen uit bij het onderwerp "wonen". Enthousiast en vol verhalen waren zij op een onverwacht moment tijdens onze laatste ontmoeting toen wij de vraag stelden "waar zou jij willen wonen?".
(E)