Observatie
Huisje van Kubra
Kubra is aan het bouwen aan een huisje. Met velpon blijft alles staan. Zij wil de bomen van groen en ook het gras met groen. Maar wij hebben alleen wit, rood en zwart klaargezet.
Zij maakt het gras met rood. Abbes: eigenlijk moet het groen, Kubra, je kan het ook van mengen!
Maria laat watten zien. Wat is dit? ‘Wit’ zeggen alle jongens, ‘watten’. Wat kun je er van maken? Niks. Alleen Kubra zegt glimmend: wolk. Zij plakt het op het dak van haar huisje.
Reflectie
Opvallend hierbij is dat Kubra veel moeite had met het de kleur groen, die had ze nodig voor de boom en later voor het gras. De kleur groen was er niet. Later zagen wij dat ze de boom op een andere manier (lepeltje met bolletje en bolletje met zwarte streepjes) 'groen' had gekregen. Wat helemaal stoer van haar was is dat zij het gras uiteindelijk heeft getekend in het rood. Dit lijkt niks maar is voor deze kinderen een hele grote stap.
Opmerking: Deze kinderen zijn heel byzonder. Ze zijn byzonder omdat taal weinig aanwezig is. Op een of andere manier is daardoor hun creativiteit minder. Waarschijnlijk omdat taal een aanjager is voor nog verdere wildere ideeen. Het is het communicatiemiddel om samen met anderen tot verdere ideeen te komen. Wij maken kleine stapjes, maar zien deze stapjes steeds meer als stappen. Zoals een kind dat weining tot niets zegt en bij het proces bij ons wel tot woorden komt.
Nynke
