Observatie

Ilham heeft een mooie, sierlijke tekening op haar rechterhand. Het is gemaakt met henna. Dit naar aanleiding van een trouwerij in de familie begrijp ik uit haar verhaal. Zij wil deze graag naschilderen. Ze gebruikt hiervoor verf, een stevige kwast en dun wit kopieerpapier. Eerst tekent zij haar hand na op ware grootte. De hand legt ze op het papier en met een potlood geeft ze de omtrek aan. Ze mengt een kleur aan die op haar hand lijkt. Ze schildert haar hand als vlak in. Daarop wil ze de tekening aan brengen met een kwast in de nog natte verf. De bewerking met de penseel is erg grof en het beoogde effect van een fijne lijn werkt niet. Ook is het dunne papier erg gaan bobbelen. Ik zie aan haar reactie dat ze teleurgesteld is. Ze vraagt of ik haar kan helpen.
Ik probeer haar uit te leggen dat het dunne papier niet geschikt is om op deze manier te beschilderen.
Ze pakt een dikker papier en herhaalt alle handelingen. Het dikkere papier helpt wel wat , maar ze vindt het resultaat nog steeds niet goed.
In een volgend gesprek begrijpt ze dat een klein penseel dit misschien kan oplossen. Er is geen kleiner penseel. Deze moet ze maken. Misverstand: ze denkt dat ze de houten steel van het penseel moet korter maken. Dat mag toch niet! Later begrijpt ze dat met een schaar de haren korter en kleiner te maken zijn.
Hierna probeert ze met een kleiner penseel opnieuw de tekening te schilderen. Dit lukt ook nu niet naar haar zin. Ik uit mijn twijfels over de gebruikte techniek en vraag of er geen andere oplossing is. De hand kan niet groter (hij moet op ware grootte) en hij moet geschilderd worden. Na nog een mislukte poging stopt Ilham, want tekenen wil ze hem niet.
Ik blijf met de vraag zitten of meer sturing een optie is of niet. Willem