Uitgangspunt
Vorige week was Evelien de klank van de xylofoon aan het onderzoeken. Ze dempte bij het spelen de toetsen en liet deze dan weer los. Dit verandert de trillingen en het geluid.
We willen graag op deze manier geluiden onderzoeken, maar dan alleen met ons lichaam!
Wat kun je voor geluiden met je eigen lichaam maken? Hoe voelt een klank? Voelt of klinkt het anders met je ogen open of ogen dicht? Wat voel je nog meer als je een klank maakt? Wat gebeurt er als je je oren dicht houdt? En wat kun je allemaal horen naast de klanken die je bewust maakt bij het muziekmaken? Kun je een klank veranderen?
Observatie
De vorige muziekles loopt een beetje uit, dus de klas wacht in de hal op Debby. Een paar kinderen staan op het podium en zingen een prachtig liedje over de liefde. De andere kinderen zijn hun toeschouwers. Debby komt erbij. Als het liedje is afgelopen neemt ze de kinderen met de mbira mee naar binnen. De kinderen beginnen onmiddellijk 'donghi mombe mbudzi' te zingen. We gaan in de kring zitten en zingen en spelen samen.
Dan praten we over klanken. Wat gebeurt er als Debby mbira speelt? De kinderen mogen hun ogen dicht doen, dan gaat Debby al spelend langs iedereen en ze mogen de kalebas aanraken. Sommige kinderen leggen hun handen op de kalebas, andere kinderen gaan er met hun oor op.
Debby vraagt of de kinderen iets konden voelen toen zij speelde. “Het voelde heel gek toen jij speelde”. “Toen ik iets voelde, trilde het”. Alle kinderen waren het erover eens dat het trilde.
Dan gaan we bij onszelf te rade: wat voor klanken kunnen we dan allemaal met ons lichaam maken? Debby doet een klank voor. Iedereen doet het na. Brrrrrrr! Aaaaaaaa! Mmmmmmmmh!
We wisselen van klanken, houden onze handen op onze oren...”Dat klinkt harder!” Bij sommige klanken voel je dat het trilt. Of “het voelt warm”. We gaan ook kijken hoe lang een klank is, zoals die van de triangel. Debby tikt er een keer op en de kinderen tellen hoe lang ze de klank kunnen horen. Kleine groepjes kinderen mogen dichtbij komen zitten, dan horen ze het langer dan de rest.
Daarna wisselen we.
Dan gaan de kinderen in kleine groepjes experimenteren met de klanken van hun lichaam.
De groepjes mogen laten zien en horen wat ze hebben ontdekt. We sluiten af door allemaal op de grond te gaan liggen met gesloten ogen en luisteren naar de klanken van de mbira.
Reflectie
Het was heel erg leuk om te zien dat de kinderen meteen meezingen bij het mbira liedje. Juf José licht toe dat het een liedgevoelige klas is: ze houden erg van zingen. Geluiden maken vonden ze ook heel leuk. José vertelde dat zij met Aron had afgesproken dat hij in de klas mocht puzzelen als hij niet mee wilde doen bij de muziekles. Binnen een paar minuten zat ook Aron in de klas te kijken en te luisteren, en al snel ging hij meedoen. Hij vond het vooral erg leuk om te tellen hoe lang een triangel klinkt.
Toen de kinderen de trillingen van de mbira mochten voelen bleven sommige kinderen heel lang het instrument vasthouden, met gesloten ogen. Andere kinderen trommelden met hun platte handen zachtjes tegen de kalebas en gingen eigenlijk meespelen.
Wanneer de kinderen in groepjes met geluiden mochten experimenteren merkte je duidelijk dat ze behoefte hadden te bewegen. Overal in de ruimte zag je beweging: kinderen op handen en voeten, met elkaar in interactie. Geluiden en beweging waren met elkaar versmolten.
Geluiden voelen
7 februari 2012
